Druhu Komendancie!

My, Twoi harcerze z Ludwinowa, w imieniu których zabieram głos, przyszliśmy tu dzisiaj, aby towarzyszyć Ci w ostatniej drodze.

Poznaliśmy się, gdy byliśmy bardzo młodzi. Utworzyłeś i prowadziłeś wiele lat w Szkole Podstawowej nr 40 na krakowskim Ludwinowie, drużynę harcerską.

Zaraziłeś nas, swoich podopiecznych pasją. Pasją do żeglowania.

Dla wielu z Nas jest to pasja do dnia dzisiejszego.

Sprawiłeś, że nasze dzieciństwo stało się kolorowe, szczęśliwe i pełne wrażeń, bo prowadziłeś nas szlakiem harcerskiej przygody. Nauczyłeś nas, czym jest pozytywna postawa wobec świata i drugiego człowieka, praca nad sobą i nieustanne kształtowanie i doskonalenie własnej osobowości.

Ścieżki naszego dorosłego życia rozbiegły się w różne strony, ale Twój autorytet, Twoja charyzma sprawiły, że w którymś momencie poczuliśmy, że znów chcemy być razem. Zaowocowało to tradycją corocznych, styczniowych spotkań a także wspólnymi morskimi rejsami.

Chcieliśmy spotykać się z Tobą Druhu, opowiadać o sobie, wspominać nasze wspólne obozy, planować nowe żeglarskie przygody, bo więzy, które połączyły nas w dzieciństwie, właśnie dzięki Tobie, były tak mocne.
Dziś Twoje, Druhu Komendancie odejście napełnia nas wielkim żalem i smutkiem.
Łączymy się w bólu z rodziną i obiecujemy, że pamięć o Tobie nie przeminie. Płyń spokojnie w rejsie po Niebiańskich morzach, jeziorach i obłokach!

Odpoczywaj w pokoju.

Czuwaj!

hm. Tadeusz Kubas
Cmentarz Podgórski, 4 VIII 2022 r.

Szczegóły

„Kto nie ma w życiu misji, ten jest najuboższy ze wszystkich”
A. Schweitzer

Ostatnia droga hm. Adama W. Jelonka

We czwartek 4 sierpnia 2022 roku o godz. 12-tej na cmentarzu Podgórskim rozpoczął się pogrzeb hm. Adama Jelonka.W ceremonii pogrzebowej uczestniczyła rodzina, liczne grono wychowanków, przyjaciół i znajomych. Wśród nich znajdowało się wielu harcerzy, delegacje PAN oraz zaprzyjaźnionych uczelni m.in. z Katowic, Krakowa, Kielc, Lublina, Łodzi, Opola.

Ten wielce zasłużony instruktor dla podgórskiego harcerstwa zmarł niespodziewanie w wieku 91 lat. Od lipca 1945 roku związany był z drużynami na Ludwinowie, a od roku1957 pełnił również liczne funkcje w strukturze Komendy Hufca Kraków-Podgórze.Jedną z Jego pasji było żeglarstwo, któremu poświęcił wiele lat instruktorskiej służby.

Podstawowym miejscem pracy Profesora Adama Jelonka był Uniwersytet Jagielloński, z którym związany był od studiów rozpoczętych w 1950 r. Specjalista geografii ludności, geografii osadnictwa, geografii regionalnej i dydaktyki geografii był wieloletnim Kierownikiem Zakładu Geografii Ludności, Osadnictwa i Rolnictwa. Wypromował 63 licencjatów, 161 magistrów i 12 doktorów. W pamięci społeczności geograficznej pozostał m.in. jako twórca regionalizacji demograficznej Polski, redaktor Encyklopedii Geograficznej Świata oraz licznych publikacji naukowych i popularno-naukowych.

Po Mszy św. kondukt żałobny przemaszerował na miejsce ostatniego spoczynku Profesora Adama Jelonka, gdzie zabrały głos osoby z którymi łączyły go więzy wieloletniejwspólnej pracy zawodowej, bliskiej przyjaźni, harcerskiej służby. 

Dr hab. Anita Bokwa prof. UJ – Dyrektor Instytutu Geografii i Gospodarstwa Przestrzennego omówiła dorobek i działalność Profesora, podkreślając Jego niestrudzone wysiłki dla nauki polskiej, szczególnie studiów geograficznych. Uczciła pamięć nauczyciela, szefa, mentora. Na koniec zapewniła, że wszyscy Jego wychowankowie i współpracownicy zachowają go w pamięci.

Bardzo osobisty charakter miały krótkie mowy prof. dr. hab. JerzegoRungego z Instytutu Geografii Społeczno-Ekonomicznego i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Śląskiego oraz dr. hab. Andrzeja Zborowskiego prof. UJ z Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ (obaj profesorowie byli uczniami Zmarłego).

Następnie głos zabrali hm. Jerzy Klinik - w imieniu podgórskich i krakowskich harcerek, harcerzy, instruktorów orazczłonków Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa.W imieniu harcerzy z Ludwinowa, których „Druh Adam wprowadził na szlak harcerskiej przygody” pożegnał Druha Komendanta - hm. Tadeusz Kubas.Pełne teksty wystąpień obu druhów można przeczytać poniżej.

Rodzinny grób w którym spoczęła trumna harcmistrza Adama Jelonka pokryły wieńce i wiązanki kwiatów, które zupełnie zasłoniły mogiłę.

Tekst: hm. Andrzej Gaczorek

 

Szczegóły

Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość,
że 27 lipca 2022 r. w wieku 91 lat odszedł na wieczną wachtę

Prof. dr hab. hm. Adam Wacław Jelonek

Z wykształcenia geograf, z zamiłowania podróżnik i żeglarz oddany harcerskiej służbie wewszystkich jej aspektach.

Msza święta żałobna odprawiona zostanie we czwartek, 4 sierpnia 2022 r. o godz. 12.00w kaplicy na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie po czym nastąpi złożenie Zmarłego do grobu.

Rodzinie i Bliskim
składamy wyrazy głębokiego współczuciaoraz słowa otuchy i wsparcia

Zarząd i Członkowie
Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie
Krąg Seniorów Hufca ZHP Kraków–Podgórze

 

Adam W. Jelonek 1931 2022 html 25186c7a

Prof. dr hab. hm. Adam JELONEK (1931- 2022)

 

Swoją przygodę z harcerstwem Druh Adam Jelonek do rozpoczął wlipcu 1945 r . w 7 Podgórskiej DH-rzy im. ks. P. Skargi. Przyrzeczenie Harcerskie złożył 23 IV 1946r. na ręce hm. K. Lisińskiego. W tej drużynie pełnił kolejno funkcje zastępowego, przybocznego, p.o. drużynowego oraz drużynowego (od III 1947 r. do XII 1949r.). Po reaktywowaniu harcerstwa 17 I 1957 r. ponownie zostałdrużynowym 7 Pg DH-rzy im. W. Jagiełły. Była to jedna z pierwszych w hufcu drużyna wodna.Wielu swoich wychowanków zaraził żeglarską pasją szczepiąc im miłość do żeglarstwa i szkutnictwa. Wychował kilka pokoleń żeglarzy. Był organizatorem i komendantem kilku obozów.

Założył i pełnił kolejno funkcjękomendanta szczepów: „Zielony Szczep Ludwinów” i „Neptuna”. W latach 1974-1989 kontynuował działalność w szczepie „Metalowców”. Pełnił m.in. funkcje Przewodniczącego Kręgu Instruktorskiego oraz Kierownika Pracowni Szkutniczej.Był bardzo lubiany przez młodzież, której chętnie służył pomocą i radą.
Jednocześnie działał w Hufcu Kraków-Podgórze, gdzie kolejno pełnił funkcje m in.: Z-cy Komendanta Hufca (1958-62), Przewodniczącego Komisji Stopni Instruktorskich, Sekretarza Dzielnicowej Rady Przyjaciół Harcerstwa, Przewodniczącego Komisji Rewizyjnej Hufca. Był delegatem na VI Zjazd ZHP (1981).

Czynną działalność instruktorską zakończył w roku 1989. Przez wiele lat aktywnie działał w środowisku krakowskich seniorów ZHP włączając się w akcje prowadzone przez krąg „Stara Brać” w Borku Fałęckim, Hufiec Kraków-Podgórze oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Harcerstwa.

Podstawowym miejscem Jego pracy zawodowej był Uniwersytet Jagielloński (1956 – 2002)z którym związany był najpierw jako student, potem jako pracownik naukowy i dydaktyk,Uzyskał tu stopnie naukowe: doktora (1964) i doktora habilitowanego (1972), pełnił obowiązkiKierownika Zakładów: Metodyki Geografii (1975-84) oraz Geografii Ludności, Osadnictwa i Rolnictwa (1984-01). Został nominowany na profesora nadzwyczajnego (1984), a na profesora zwyczajnego (1991).

Imponujące są osiągnięcia naukowe profesora Adama Jelonka. Wypromował 63 licencjatów, 161 magistrów, 12 doktorów. Dorobek naukowy obejmuje blisko 200 publikacji, w tym 9 książek. Jest autorem koncepcji i redaktorem 10-tomowej Encyklopedii Geograficznej Świata. Lubiany i szanowany przez studentów.

Za działalność dydaktyczną i społecznąbył wielokrotnie odznaczany m.in.KrzyżemKawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2021), Medalem KomisjiEdukacji Narodowej (1982), Złotą i Srebrną Odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa (1965, 1972); Odznaką Honoris Gratia (2010), Krzyżem Za Zasługi dla ZHP (1971); Odznaką Zasłużony dla Hufca ZHPKraków-Podgórze (1978), Honorową Odznaką z okazji 100-lecia Harcerstwa w Krakowie, wstopniu srebrnym (2011); Honorową Odznaką Zasłużonego Działacza Żeglarstwa Polskiego (1986); Odznaką Instruktora Stulecia Harcerskiego Ruchu Wodnego (2017); Medalem ZaZasługi dlaStowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa (2013).

W naszych sercach i pamięci będzie żył wiecznie. Stopy wody pod kilem w rejsie po Niebiańskich Jeziorach, Ahoj!

Spoczywaj w spokoju!

hm. Andrzej Gaczorek

Szczegóły

Ostatnie pożegnanie phm. Marii Trylskiej

Druhna Maria Trylska zmarła 11 lipca. Miała 85 lat. Ostatnie pożegnanie zmarłej odbyło się w piątek 15 lipca. Phm. Maria Trylska spoczęła w rodzinnym grobie, obok męża i jego rodziców, na Cmentarzu Podgórskim przy ul. Wapiennej. Na pogrzebie pojawiło się mnóstwo bliskich i przyjaciół, których spotkała na swojej drodze życia.

Urna z prochami zmarłej wystawiona została w kaplicy cmentarnej. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył o. Aleksander Sitnik OFM, który krótko i serdecznie opowiedział o Jej życiu, o pamięci o tych, którzy odchodzą – pamięci dającej im nieśmiertelność. W kondukcie żałobnym maszerowały delegacje Komendy Chorągwi Krakowskiej ZHP, Komendy Hufca Kraków-Podgórze, Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie, kręgów seniorów.

Zgromadzeni wokół mogiły ze wzruszeniem wysłuchali pożegnalnych słów syna Romana o roli i miejscu w rodzinnym domu Marysi, Żony, Mamy, Babci i Prababci. Najlepszej, uśmiechniętej i rozśpiewanej Mamy. Symboliczny moment miał miejsce w chwili, gdy zadedykował obecnym ostatni występ i piosenkę z harcerskiego repertuaru Marysi Trylskiej. Nic więc dziwnego, że gdy popłynęły melodia i słowa piosenki „Ostatni apel” zabrzmiał wspólny śpiew zebranych. Później okazało się, że nie była to jedyna wspólnie śpiewana piosenka dla Druhny Marysi.

Następnie Druhnę Trylską wspominał phm. Wincenty Żądło z Nowosądeckiego Kręgu Seniorów „Szumiący Bór”. Dobrego Człowieka, pracowitego, obowiązkowego i wiernego Przyjaciela słowami wiersza hm. Andrzeja Bukowskiego „Usiądź mój Druhu” i piosenką „Harcerski krzyż” żegnał hm. Kazimierz Puc oraz ostatni członkowie Kręgu „Powsinogów Bieszczadzkich”. W imieniu SPH w Krakowie głos zabrał hm. Andrzej Gaczorek, który w ciepłych słowach, podkreślających zasługi Druhny Marii Trylskiej między innymi powiedział „(…)Dziękujemy, że było nam dane razem służyć, dziękujemy za wszystkie rady i wskazówki. W naszej pamięci pozostaniesz taka jaką byłaś, jaką Cię pamiętamy. Człowiek, z którym lubiło się spotykać, słuchać, patrzeć na niego jak mówi, jak się uśmiecha. Twoje dobre oczy, na ustach zawsze uśmiech – skromny, delikatny, życzliwy”.

Ceremonię pogrzebową zakończyły wspólne odśpiewane „Pieśń pożegnalna” i „Modlitwa harcerska”. Na grobie pojawiło się mnóstwo kwiatów i wieńców.

hm. Andrzej Gaczorek

 

Usiądź, Mój Druhu
Usiądź, mój druhu, kiedyś wieczorem
Gdy ziemię mroku przesyci cień
Gdzieś, pod stuletnim, szumiącym jaworem
Owiany czarem młodzieńczych tchnień.
I spojrzyj w niebo na gwiazd tysiące
I szukaj wzrokiem wśród gwiezdnych dróg
Tej, której złote światło błyszczące
Gdzieś nad Smerekiem zawiesił Bóg.
A wtedy wspomnij: Kiedyś przed laty
Przy cichym śpiewie Wetliny wód
Szliśmy przez jasne połonin płaty
Hen, do nieznanych przyjaźni wrót.
I szła wraz z nami młodości siła,
Młodość znaczyła każdy nasz krok
I w sercach naszych pieśń mocy biła
Światło przyjaźni śląc w życia mrok.
I każdy gotów był serce swoje
Złożyć u złotej przyjaźni bram
I zamknąć w sercu tych wspomnień roje…
Ja takie serce oddałem Wam.
I nie szukajcie w nim ideału,
Nie patrzcie, jaka drzemie w nim moc
Ono jest tylko pełne zapału,
Przyjaźń w nim wrosła w tę jedną noc.
Więc wspomnij kiedyś Druhu kochany
To, co w mym sercu wciąż będzie trwać:
Wspomnij połonin szumiące łany,
Płotna namiotów i – naszą brać!

Andrzej Bukowski hm.
Wiersz napisany i wygłoszony w gawędzie na ostatnim Ognisku obozowym dnia 14 sierpnia 1959 roku

FOTO 01

FOTO 02 

Szczegóły

Szanowni Państwo!
Druhny i Druhowie!

Zebraliśmy się dzisiaj na podgórskim cmentarzu, aby serdecznie i prosto pożegnać phm. Marię Trylską, a swoją obecnością wesprzeć w tym trudnym dniu Jej najbliższych.

Wiadomość, że w nocy 11 lipca 2022 roku rozpoczęła wędrowanie na wieczną wartę przyjęliśmy z głębokim żalem i smutkiem. W sierpniu skończyłby 85 lat.

Urodziła się i wychowała w wielce zasłużonej dla krakowskich Łagiewnik rodzinie Millanów. Z rodzinnego domu wyniosła przywiązanie do najwyższych wartości – służby Bogu i Ojczyźnie, niesienia pomocy bliźnim. Najmłodsza z rodzeństwa wzorem starszych braci swoją przygodę z harcerstwem rozpoczęła w Łagiewnickiej Drużynie Zuchowej, w roku 1946. Przyrzecznie Harcerskie złożyła 13 czerwca 1957 r. na ręce hm. Ady Stefańskiej. Po kilku miesiącach objęła funkcję drużynowej 20 Podgórskiej Drużyny Harcerek im. Marii Skłodowskiej-Curie.

W sierpniu 1959 roku ukończyła kurs podharcmistrzowski, którego członkowie tworzyli Krąg „Powsinogów Bieszczadzkich”. Z kręgiem tym, mimo że przez wiele lat mieszkała w Kielcach, związana była przez długie lata. Jako instruktorka Hufca Kraków-Podgórze pełniła funkcję sekretarza komendy hufca w latach 1959-1961.

Była organizatorką i komendantką kilku obozów letnich, uczestniczyła w spotkaniach instruktorskich oraz zlotach harcerskich. Czynną działalność instruktora ZHP zakończyła w roku 1964. Jej mąż hm. Zdzisław Trylski w latach 1959-1965 był komendantem Hufca Kraków-Podgórze. Mimo, że od roku 1965 zamieszkali w Kielcach, utrzymywali stały i bliski kontakt z krakowskim harcerstwem, macierzystym hufcem oraz bliskimi sercu Łagiewnikami.

Łagiewnickie Towarzystwo Kulturalne w 2009 roku w dowód uznania zaangażowania w działalności na rzecz swojej „Małej Ojczyzny” uhonorowało Druhnę Marię Trylską wpisem do Księgi „Zasłużonych dla Łagiewnik”. Rodzinne harcerskie tradycje kontynuowały córki, syn i wnuki.

Zawsze i wszędzie była pożyteczna, służyła młodszym dobrym przykładem. Była zawsze zrównoważona, pogodna, wyrozumiała i cierpliwa, jak też pracowita i obowiązkowa, wierna przyjaźni. Emanowała dobrą energią. Mimo pełnego zaangażowania w pracy społecznej, całym sercem była oddana swojej rodzinie. Była kochającą siostrą, matką, babcią i prababcią.

Droga Druhno!
Żegnamy Cię w imieniu licznej grupy harcerzy i instruktorów. Stajemy do pożegnalnego apelu harcerze i instruktorzy podgórskich drużyn i szczepów, członkowie Kręgu Instruktorów Seniorów w Hufcu ZHP Kraków-Podgórze, odległego Kręgu Seniorów „Korzenie” z Gdańska, Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie oraz przyjaciele, sąsiedzi i znajomi.

Droga Marysiu!
Dziękujemy, że było nam dane razem służyć, dziękujemy za wszystkie rady i wskazówki. W naszej pamięci pozostaniesz taka jaką byłaś, jaką Cię pamiętamy. Człowiek, z którym lubiło się spotykać, słuchać, patrzeć na niego jak mówi, jak się uśmiecha. Twoje dobre oczy, na ustach zawsze uśmiech – skromny, delikatny, życzliwy.

Kochana Marysiu!
W Twej ostatniej drodze niech towarzyszy Ci nasza „Modlitwa Harcerska”, którą zaśpiewamy najlepiej, jak potrafimy. Spoczywaj w pokoju.

Czuwaj!

hm. Andrzej Gaczorek
Cmentarz Podgórski, 15 lipca 2022 r.

Szczegóły