W trakcie Spotkania Z-ca Komendanta Chorągwi, Druh hm Bartosz Zawisza wręczył grupie wyróżniających się Instruktorów-wodniaków Odznakę Instruktor Stulecia. Odznaki zostały przyznane przez Wydział Wychowania Wodnego GK ZHP na wniosek Pilota Chorągwi. Wśród odznaczonych znalazła się duża grupa członków Stowarzyszenia Przyjaciół Harcerstwa w Krakowie. Odznaki otrzymały n/w członkowie SPH:
Kapitanowie Jachtowi
hm Jerzy Klinik, hm Ryszard Wójcik, hm Marek Valenta, phm Maciej Struś, phm Jacek Małota, phm Maciej Chmielewski
Jachtowi Sternicy Morscy
hm Stanisław Piasecki, hm Tadeusz Kubas, phm Andrzej Marcińczyk, phm Tadeusz Tyrankiewicz, pwd Ireneusz Żołnierek i Paweł Firlit
Żeglarze Jachtowi
hm Adam Jelonek, hm Magdalena Migacz, hm Krzysztof Poniedziałek
Dla porządku należy wspomnieć, że w Spotkaniu wzięły udział 33 osoby, prezentację komputerową przygotował Druh hm Jerzy Klinik z aktywną pomocą Druha phm Macieja Strusia, Druh hm Marcin Kowalik odpowiedzialny był za szantowanie, Druh hm Marek Bieżanowski za Harcerską Pocztę, a Druhna Madzia Migacz odpowiadała za sprawy kulinarne. Reasumując : wspaniałe Spotkanie Wodniaków Chorągwi Krakowskiej ZHP i na pewno warto takie spotkania organizować rokrocznie.
Okolicznościowa Koperta wydana na Stulecie Harcerskiego Ruchu Wodnego
Od lewej siedzą członkowie SPH : phm Jacek Małota (Kapitan Jachtowy), phm Andrzej Marcińczyk (Jachtowy Sternik Morski), hm Stanisław Piasecki (Jachtowy Sternik Morski), phm Maciej Struś (Kapitan Jachtowy), hm Jerzy Klinik (Kapitan Jachtowy) oraz Druh hm Krzysztof Wojtycza z Komisji Historycznej Choragwi Krakowskiej ZHP.
Ważniejsze wydarzenia z działalności żeglarskiej i wodnej harcerstwa krakowskiego
(Inspektorat Wychowania Wodnego i Morskiego Krakowskiej Chorągwi ZHP) na podstawie informacji instruktorów zebrał i opracował Druh hm Jerzy Klinik
Za powstanie ruchu harcerskiego przyjmuje się rok 1911, kiedy Andrzej Małkowski rozpoczął organizowanie drużyn (które nazwał harcerskimi) na wzór angielskiego skautingu Roberta Baden Powella, dołączając do idei skautowych idee niepodległościowe. Szybko też zorientowano się, że żeglarstwo jest jedną z najlepszych metod wychowawczych młodego pokolenia. Powstają Drużyny Wodne m. in. Hufiec Syberyjski.
Po I Wojnie Światowej powstaje ZHP i prężnie działające Kierownictwo Drużyn Wodnych (dh hm Wojciech Bublewski), które doprowadza do zakupienia dwóch jachtów morskich „Zawiszy Czarnego” (kpt. gen. Mariusz Zaruski) na którym pływają harcerze i „Grażyny” na której pływają harcerki. Powstaje harcerski żeglarski ośrodek szkoleniowy ZHP nad jez. Narocz.
Harcerki i harcerze krakowscy uczestniczą w rejsach morskich oraz biorą udział w szkoleniach nad jez. Narocz. W latach 30-tych działają w Krakowie i Chrzanowie (dh Hebda) drużyny wodne.
Po II Wojnie Światowej do roku 1949 (rozwiązanie ZHP przez ówczesne władze) szkolenie żeglarskie prowadzone jest m. in. na przystani w Dębnikach (obecnie LOK) gdzie działają Stanisław i Władysław Sitarzowie.
Po reaktywowaniu harcerstwa w 1956 roku reaktywowana zostaje także działalność wodna.
Na szczeblu ZHP działa Komodor ZHP, na szczeblach Chorągwi Piloci (nazwa od pilota portowego) na szczeblach Hufców Retmani (nazwa od starszego flisaka).
Kolejno Pilotami Referatu Wychowania Wodnego, Referatu Wychowania Morskiego i Wodnego, Inspektoratu Wychowania Wodnego i Morskiego Krakowskiej Chorągwi ZHP od 1956 roku byli: dh Władysław Sitarz, dh Ryszard Jezierski, hm. j.st. m. Antoni Śliwa (1961 – 1968), hm. j. st. m. Adam Preizner (1968 – 1993), hm. st.j. Zbigniew Ratajewicz (1993-1995), hm. j.kpt.ż.w. Jerzy Klinik (1995 – 2000), phm j.st.m. Jacek Małota (2000 – 2003), hm. j.kpt.ż.w. Jerzy Klinik - (2004 – nadal).
Zadaniem Inspektoratu jest koordynacja działalności żeglarskiej drużyn, organizowanie i umożliwienie harcerzom i instruktorom uczestnictwa w rejsach morskich, szkolenie i egzaminowanie na stopnie żeglarskie, a także było utrzymywanie stanicy żeglarskiej nad jez Rożnowskim najpierw w Strudze (1968-1993) potem w Znamirowicach (1993-2003). Inicjatorem powstania, budowniczym i długoletnim Komendantem Stanicy w Strudze był dh hm Adama Preizner a potem od 1989 roku A. Marcińczyk. Stanica dysponowała Omegami, Ramblerem, DZ-tą, motorówką. Niestety w 2003 roku nie byliśmy wstanie utrzymać naszej Stanicy i musieliśmy ją zlikwidować. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych współpracowaliśmy z Komitetem Budowy Floty Harcerskiej którego pracą w Krakowie kierował inż. Stanisław Woźniak (obrońca Helu z 1939 roku).
W latach 70 - tych harcerze brali udział w ogólnopolskiej akcji „Amar” mającej za zadanie aktywizację, zagospodarowanie i wykorzystanie do celów rekreacyjnych małych akwenów i rzek (Bagry, Kryspinów).
Należy również wspomnieć o organizowaniu przez Inspektorat w latach 1963 -1970 rejsów żeglarskich na jez. mazurskich z młodzieżą trudną, w ramach tzw. Akcji Park (Z.Dygut, A.Śliwa).
Na przełomie czerwca/lipca 1979 roku Inspektorat był współorganizatorem ogólnopolskiego spływu Wisłą z Krakowa do Gdańska „Wiślane Wici” w którym wzięło udział ponad 100 jachtów (ok. 500 uczestników) (phm st.j.pu. A. Marcińczyk) w ramach Akcji Wisła 2000.
Rokrocznie organizowano rejsy chorągwiane po jeziorach mazurskich od roku 1960 do lat 70-tych. W rejsach tych rokrocznie uczestniczyło od 30 do 60 osób, wykorzystywano sprzęt czarterowany na Mazurach – najczęściej LOK Giżycko – DZ, Omegi, Ramblery (komendanci: Antoni Śliwa, Adam Preizner, Andrzej Woźniak, Andrzej Piekarz, Ryszard Wójcik). Przeprowadzano szkolenia i egzaminy na stopnie żeglarza i sternika jachtowego.
Od 1958 roku instruktorzy, harcerki i harcerze brali udział w rejsach (corocznie ok. 20 – 30 uczestników) organizowanych przez Centrum Wychowania Wodnego i Morskiego GK ZHP w Gdyni na wodach zatoki Gdańskiej i Bałtyku.
Żeglowano na m.in.na „czerwoniakach” (ożaglowane szalupy - kecz 70 m kw., 10 osób załogi - pochodzące z ms Batory (6 jachtów o nazwach wszystkich morskich przedsiębiorstw rybackich z Gdyni, Gdańska, Szczecina i Kołobrzegu). Kolejne rejsy to wyprawa do Helsinek na Światowy Zlot Młodzieży, a w latach późniejszych na Zatoce Gdańskiej (kapitanami byli między innymi hm Antoni Śliwa, Marian Duszyński, Wojciech Marcinowski). Dwa z tych jachtów trafiły do Chorągwi Krakowskiej: jeden jako „Cumulus” pływał po jeziorze Rożnowskim (retmanat Tarnów), drugi (pod nazwą „Galatea”) wyremontowany przez krąg instruktorów przy WSP odbył rejs Dunajem z Bratysławy do Morza Czarnego. Potem na Zatoce żeglowano na „Amarze”, „Batalionach”, „Koszałkach”.
Inspektorat od wielu lat współpracuje z HOM w PUCKU. Od roku 1964 do 1972 odbywały się tam szkolenia na stopnie żeglarza i sternika jachtowego, które prowadzili instruktorzy z Krakowa (4 do 5 w ciągu sezonu m.in. M.Struś) a brały w nich udział grupy harcerzy z małopolskich drużyn (Szara Siódemka, retmanat Tarnów, drużyny z Chrzanowa i Chełmka). Harcerze z Hufca Nowy Sącz uczestniczyli też w harcerskich ogólnopolskich regatach klasy Kadet organizowanych w Pucku zajmując wysokie miejsca.
Pierwsze rejsy bałtyckie to rejsy na dwóch przedwojennych jachtach „Tramp” i „Pluton” (Konik Morski) oraz „Zawiszy Czarnym” a potem na jachtach „Polski Len”, „Zamonit”, „Aldis”, „Zjawa IV”, „Mas”, „Bieszczady”.
Inspektorat był współorganizatorem wielu rejsów pełnomorskich m.in. „Zamonit” (M. Struś, A. Marcińczyk, J. Klinik, J.Koziński, J. Małota –RFN 1985 rok), „Zjawa IV” (etap Operacji Żagiel Columbus ’92 (New York - Boston - Liverpool udział m.in. J.Klinik, P.Kozioł, A.Kubacki, G.Studziżba). W 1995 r zorganizowany został, na pokładzie s/y Zjawa IV samodzielny rejs bałtycki (W.Meinhardt, W.Bombol, S.Chęć, A.Jelonek, K.Grygny, T.Kubas, J.Małota, T.Pająk, Z.Stefański, S.Turek, T.Tyrankiewicz, W.Wincenciak), a w 1996 roku współorganizatorem Rejsu S/Y „Pogoria” na trasie: Bristol - Dublin - La Rochelle.
Z Inspektoratem współpracowali m.in. January Sobyra, Bogusław Supergan, Ryszard Wójcik (wieloletni KWŻ), Maciej Struś, Marian Dziechciowski, Andrzej Marcińczyk (wieloletni Komendant Stanicy nad jez. Rożnowskim), Zofia Dygut (przez wiele lat zajmowała się ratownictwem wodnym i Akcją Park), Artur Kubacki, Grzegorz Studziżba, Irenusz Żołnierek, Artur Gorzko i wielu wielu innych.
Działalność wodna rozwijała się przede wszystkim w drużynach wodnych i żeglarskich.
Hufiec Kraków – Krowodrza (przed 1975 rokiem Zwierzyniec, Kleparz)
Od 1956 roku działa Drużyna Wodna Szczepu „Orle Gniazdo” przy VII LO drużynowy dh Marian Dziechciowski, która zorganizowała m.in spływy Wisłą: w 1966 roku – do Góry Kalwarii, a w 1967 do Torunia na własnoręcznie wykonanych 4 łodziach typu Enterprice.
Od 1973 roku dh hm. M. Dziechciowski przechodzi do Zespołu Szkół Budowlanych i rozpoczyna tam działalność żeglarską. Szczepu „Budowlani” i działa tam dalej. Szczep posiada własną bazę nad jez. Ryńskim i od 1976 roku i corocznie organizuje tam obozy żeglarskie. Na stanie posiada 7 jednostek pływających. W szczepie działali m.in.: Adam Świerczek, Jan Dziechciowski, Stanisław Filas, Wojciech Śliwa. Szczep wychował ponad 160 żeglarzy i 50 sterników jachtowych.
Szczep Północna Gwiazda przy SP. 5 organizował przez lata obozy żeglarskie w Ogonkach nad rzeką Sapina wpadającą do jez. Strągiel k/Giżycka (Leszek Czarniecki, Wiesław Górnisiewicz).
Hufiec Kraków – Podgórze
W 1957 roku na Ludwinowie hm Adam Jelonek założył i prowadził 7 Drużyna Wodną Harcerzy. Działali w niej m.in. Jacek Małota, Tadeusz Kubas, Tadeusz Fic, Jan Pawłowski, Tadeusz Tyrankiewicz. Drużyna zorganizowała w latach 60-tych m.in. spływy Odrą z Koźla do Szczecina i dwa spływy Wisłą (do Warszawy i do Gdańska) na własnoręcznie wykonanych łodziach.
Szczep „Metalowcy” przy Zespole Szkół Mechanicznych nr. 2, w latach 1970 – 1989 prowadził ożywioną działalność wodną (m. in. Stanisław Piasecki, Jacek Małota, Tadeusz Tyrankiewicz). Organizował rejsy i obozy mazurskie oraz szkolenie na Bagrach. W1986 roku zorganizował samodzielny rejs zatokowy na s/y Błystek, a w roku następnym na jachcie „Batalion Wigry”.
Klub żeglarski „Czwartacy” (Jerzy Klinik), prowadzi szkolenie na Bagrach oraz na obozach Szczepu, był organizatorem rejsu zatokowego w 1988 roku na s/y „Batalion Wigry”.
Klub Żeglarski „Swat” Szczepu „Agrikola” (Artur i Jarosław Gorzkowie) prowadzą działalność na Bagrach dzięki pomocy i uprzejmości Klubu AZS (współpraca ta sięga roku 1976). Mają własny hangar i sprzęt pływający (Omega, Figle).
Retmanem Hufca w latach 1979 – 1989 był phm j.st.m. Jacek Małota a od roku 1995 – nadal jest Artur Gorzko
Hufiec Kraków –Nowa Huta
(opracowanie Katarzyna Hamela)
W pewnym sensie prapoczątkiem historii harcerskiego pływania w Nowej Hucie był pewien kurs na żeglarza prowadzony w połowie lat 60-tych przez Teresę Remiszewską. Jego ukończenie, pasja i plany „Punta” były kapitałem, z jakim bracia Wiesław i Tadeusz Rozwadowscy rozpoczęli budowanie środowiska harcerzy-żeglarzy. Pierwszą drużyną była powstała w listopadzie 1970 r „Biała Fregata” – założona i prowadzona przez Wiesława Rozwadowskiego (kolejni drużynowi: Zbigniew Ratajewicz, Katarzyna Sendorek, Artur Kubacki, Sławomir Zaczyński, Beata Zadęcka). Prawdziwe pływanie zainaugurowała odbytym już w 1971 r spływem Wisłą. Na kolejny sezon żeglarski gotowy był pierwszy wykonany przez harcerzy jacht s.y„Morszczyn”– przerobiony z „Wydry” na dwumasztowiec. Na wiosnę 1973 r. harcówkę Białej Fregaty w piwnicy XI LO opuściły kolejne dwie jednostki: dwumasztowa s.y.„Liścienica” i kabinowa s.y.„Wiślana”. W tym samym czasie powstała również trzeci dwumasztowiec s.y.„Wodnik”, zbudowany przez drugą nowohucka drużynę wodną „Topielce” założoną przez Romana Anielskiego i Antoniego Bierowca w 1972 r. w szczepie „Proton” działającym przy Technikum Elektrycznym. W 1973 powstała za sprawą Krzysztofa Syrka kolejna drużyna wodna działająca w Technikum Hutniczo-Mechanicznym.
Te trzy środowiska latem 1973 popłynęły na niezapomniany rejs Wisłą do Fromborka będący częścią ogólnopolskiej harcerskiej Akcji „1001 Frombork”. Były tymi, które rozpoczynały ten rejs najbliżej źródeł. Do nich następnie dołączały kolejne jednostki i środowiska żeglarskie by wpłynąć do Warszawy w liczbie niemal 80 jachtów, a na Zalew Wiślany ponad 100.
W następnym sezonie nowohuckie drużyny wzięły udział w kolejnym ogólnopolskim spływie pod nazwą „Wiślane Wici”. Jako kolejna drużyna powołany do życia został „Żabi Kruk”. Od drugiej połowy lat 70-tych działalność wszystkich środowisk żeglarskich koordynowana jest przez Retmanat Hufca N. Huta. Lata 80-te to okres intensywnego rozwoju drużyn i bazy sprzętowej. Już w 1979 Retmanat uzyskał możliwości zimowania jachtów w magazynach PGR Gubławki nad jez. Jeziorak. Od tego momentu pojezierze Iławsko-Ostródzkie na długie lata stało się głównym akwenem, na którym organizowane były obozy żeglarskie, a przylądek Sandacza (znany szerzej z książek Z. Nienackiego) ulubionym obozowiskiem i przystanią. Wkrótce rosnąca liczba harcerskich żeglarzy sprawiła, że akcja letnia prowadzona była równolegle także na Wielkich Jeziorach Mazurskich. Stało się to za sprawą kolejnych drużyn wodnych, jakie powstały: w szczepie „Orogen” przy XII LO, przy zespole Szkół Odzieżowych („Szpilki”) oraz Zespole Szkół Budowlanych. Jednocześnie żeglarstwo przestało być domeną harcerzy starszych, rozwijać się, bowiem zaczęły również młodszoharcerskie drużyny wodne: „Pomerania” przy SP 126, „Nest” przy SP 89, drużyna wodna przy SP 77 oraz zastępy w szczepie Czerwonych Maków przy SP 91. Ambicją każdej drużyny było zorganizowanie własnego obozu żeglarskiego. Byłoby to pewnie niemożliwe z powodu braków sprzętowych, gdyby nie to, ze w owym czasie żeglarskie kluby studenckie właśnie przesiadały się na „kabinówki” i chętnie pozbywały się podniszczonych drewnianych omeg. Owe sukcesywnie pozyskiwane omegi (ostatecznie w liczbie 10), pieczołowicie odnawiane i konserwowane przez poszczególne drużyny stanowiły flotyllę Retmanatu, której trzonem nadal był sędziwy sy „Wodnik”. Ostatnim drewnianym samodzielnie przez harcerzy zbudowanym jachtem była sy„Liścienica”, kopia poprzedniej jednostki o tej nazwie. Była to kopia niedokładna, bo węższa od oryginału, a to za sprawą za wąskich drzwi od harcówki „Białej Fregaty”, w której była budowana. Druga połowa lat 80-ty to już zupełnie nowe czasy rozpoczęte zakupem pierwszej fabrycznie nowej łódki – Oriona. Od tego momentu Retmanat kupuje coraz większe i piękniejsze jachty kabinowe. Lata 90 –te przynoszą nie tylko zmianę ilościową, ale i jakościową środowiska żeglarzy – harcerzy. Liczebność drużyn maleje, niektóre środowiska zamierają, jest jednak coraz większa liczba instruktorów i harcerzy, którzy po ukończeniu szkoły średniej szukają nowej formuły, która pozwoliłaby im nadal żeglować w tym samym gronie osób i zdobywać kolejne stopnie żeglarskie. W miarę jak pojawiają się nowe możliwości, rosną również chęci by wypłynąć na szersze wody. Organizmem, który pozwolił na realizowanie tych zadań był Krąg Instruktorów Drużyn Wodnych im. E. Kwiatkowskiego, który w połowie lat 90-tych przekształcił się w Harcerski Klub Żeglarski, który od lat prowadzi hm st.j. Zbigniew Ratajewicz. Co roku organizuje rejsy na własnym sprzęcie (9 jednostek) na Mazurach i jez. Jeziorak.
Hufiec Kraków-Śródmieście
(na podstawie opracowania Jacka Międzobrodzkiego)
Historia wodniactwa w szczepie harcerskim ,,Szara Siódemka” im. gen. Mariusza Zaruskiego sięga lat sześćdziesiątych, kiedy w drużynie męskiej, 7 Krakowskiej Drużynie Harcerzy im. Tadeusza Reytana powstał zastęp ,,Wilków Morskich”.
W 1969 roku utworzono 7 Krakowskiej Wodnej Drużyny Harcerzy im. kpt. Mamerta Stankiewicza (druż. Tadeusz Putyra. Potem Witold Hołań., która aktualnie działała do lat 80-tych.. Szkolili się żeglarsko na Wiśle, korzystając z jednostki klasy delta o nazwie ,,Lida” na przystani żeglarskiej Jacht Klubie LOK naprzeciw Wawelu.. Stopnie żeglarskie zdobywano na obozach żeglarskich, a przede wszystkim w Harcerskim Ośrodku Morskim (HOM) w Pucku. W pracowni szkutniczej na ul. Reymonta drużyna wybudowała pod opieką instruktorów szkutników dwie łodzie, drewnianą jednostkę typu ,,Dorada” i laminatowego ,,Wikinga” na bazie łodzi typu ,,SZ”. W miesiącach letnich harcerze 7KWDH uczestniczyli w rejsach zatokowych i pełnomorskich na jednostkach harcerskich Centrum Wychowania Morskiego (CWM) Głównej Kwatery ZHP, mających bazę w Gdyni, w basenie żeglarskim im. gen. Mariusza Zaruskiego. Cenną inicjatywą było wydawanie pisma drużyny o nazwie ,,KILWATER”. Ważnym wydarzeniem był w 1975 wędrowny obóz żeglarski w Finlandii zorganizowany przez zespół Wiesława Stefańskiego,. W 1976 roku zorganizowano rejs do Anglii, w celu oddania hołdu spoczywającemu na cmentarzu w West Hartlpool bohaterowi drużyny kpt. Mamertowi Stankiewiczowi na 13,5 m stalowym jachcie klasy J-80 o nazwie s/y Odkrywca.
Oryginalną inicjatywą było zorganizowanie w Krakowie spotkania żeglarzy śpiewających pieśni żeglarskie ,,Szanty” w 1981. Inicjatorami kameralnego wówczas spotkania byli harcerze ze szczepu ,,Szara 7” - Krzysztof Kot, Monika Jarolim (później Pękalska) i Małgorzata Leśniewska, spoza szczepu ,,Szara 7” był Jerzy Pawełczyk znany jako ,,Yogi” oraz zespół współpracowników. Dziesiątki harcerzy i osób niezrzeszonych spotkało się w piwnicach Domu Kultury na ul. Mikołajskiej (Mały Rynek) na wspólnych śpiewach.
To pierwsze spotkanie nie miało jeszcze charakteru festiwalu, co miało nastąpić później po zaangażowaniu Jacka Reschke z zespołem Klubu Żeglarskiego ,,Szkwał”, pracującego w Domu Harcerza na ul. Krowoderskiej.
Pod koniec lat 70-tych dh Jacek Reszke prowadził Drużynę Wodną działającą w „Białym Szczepie”, która stała się zalążkiem KŻ „Szkwał” najpierw działającego przy Domu Harcerza na ul. Lotniczej a potem w Centrum Młodzieży im dr Henryka Jordana (organizatora Festiwalu Szantowego).
W Szczepie „Huragan” działała przez lata Drużyna Wodna (dh S.Banach).
Włodzimierz Wątor działał w „Szarej Siódemce” – był szkutnikiem, potem działał w AZS. W latach 70 był współorganizatorem harcerskich spływów Dunajem z Bratysławy do ujścia do Morza Czarnego na szalupie „Batorego” – „Galatea” oraz na własnoręcznie wykonanych łodziach i kajakach. W spływach tych wzięli udział także członkowie Studenckiego Kręgu Harcerskiego WSP. Zorganizowano samodzielny rejs do Angli na s/y Mas związany z rocznicą śmierci kpt. Mamerta Stankiewicza (kpt. Źródłowski).
Starsi instruktorzy w porozumieniu z Jackiem Reschke (Biały Szczep), po negocjacjach z komendą Hufca Kraków-Śródmieście zorganizowali retmanat wodny (Rynek Główny) i rozpoczęli intensywne szkolenie na stopnie żeglarskie (1975-79). Retmanem został Jacek Reschke a komendantem wyszkolenia żeglarskiego (KWŻ) Jacek Międzobrodzki. Aktywnie pracował w zespole Bogdan Nowak (Biały Szczep) i inni.
Hufiec Podkrakowski
Klubu Żeglarski „Wodnik” został powołany rozkazem komendanta Hufca Podkrakowskiego w 1995 roku jako jednostka organizacyjna działająca przy hufcu. Było to ukoronowanie, sformalizowanie szeroko pojętej działalności żeglarskiej i marynistycznej prowadzonej w środowisku 5 Szczepu „Kolumbowie” na terenie Gminy Zabierzów Pierwszym szefem klubu był phm Marcin Salwiński HO, od 1996 roku, funkcję szefa pełni hm Paweł Miłobędzki HR. Z dniem 06.09.2004 roku klub został włączony w struktury 5 Zabierzowskiego Szczepu Harcerskiego „Kolumbowie”. Z dniem 05.09.2013 roku klub zmienił nazwę na Harcerski Klub Żeglarsko - Kajakowy „Wodnik”. Było to spowodowane olbrzymim zainteresowaniem środowiska harcerskiego Zabierzowa ukierunkowanym na uprawianie kajakarstwa.
W każdym roku Klub organizuje spływy kajakowe i obozy żeglarskie. W 2001 roku zorganizował obóz Csobanka na Węgrzech Węgry zakończony spływem Dunajem.
Spośród instruktorów harcerskich tytuł kapitanów jachtowych uzyskali m. in.: Włodzimierz Duda, Jerzy Klinik, Roman Krzysztofowicz, Artur Kubacki, bracia Majowie (Mariusz i Krzysztof), Wojciech Marcinowski, Jacek Reszke, Maciej Struś, Grzegorz Studziżba (w latach 1998 – 1999 – komendant „Zawiszy Czarnego”), Wojciech Majnchart, Marek Valenta, Ryszard Wójcik, Marek Zdebski., Jacek Małota
W każdym roku Inspektorat organizuje kursy na stopień żeglarza
Od 2007 roku uczestnicy kursu biorą udział w obozach żeglarskich organizowanych wspólnie ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Harcerstwa, z którym Inspektorat bardzo blisko współpracuje.
W 2016 roku w dniach 1-3 maja Inspektorat był organizatorem harcerskich regat na Wiśle pod Wawelem.
Tekst, zdjęcia:
hm Stanisław Piasecki